کد مطلب:227879 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:162
تجلیگاه سینا
سلطان خراسان كه رواق حرمش را
تقدیر به خشت زر خورشید بنا كرد
در كالبد مرده دمد جان مسیحا
آن لب كه زمین بوسی درگاه رضا كرد
این منزل جان است و تجلیگه سینا
كز خاك درش چشمه ی ملك كسب ضیا كرد
این محفل قدس است كه پروانگیش را
ارواح ز صد عجز تمنا ز خدا كرد
آهنگ ثنایت كه بلندست مقامش
نتوان به نی خامه ی بی برگ و نوا كرد
كوی تو كشد از كف من دامن دل را
با من خس و خارش اثر مهر گیا كرد
از جان نرود خاطرش از هول قیامت
آسوده كسی كو به سر كوی تو جا كرد
آن روز كه كردند رخ ذره به خورشید
اقبال، مرا هم ز غلامان شما كرد
یا شاه غریبان! مددی كن كه توانم
یك سجده ی شكرانه به كوی تو ادا كرد [1] .
[ صفحه 149]
تقدیر به خشت زر خورشید بنا كرد
در كالبد مرده دمد جان مسیحا
آن لب كه زمین بوسی درگاه رضا كرد
این منزل جان است و تجلیگه سینا
كز خاك درش چشمه ی ملك كسب ضیا كرد
این محفل قدس است كه پروانگیش را
ارواح ز صد عجز تمنا ز خدا كرد
آهنگ ثنایت كه بلندست مقامش
نتوان به نی خامه ی بی برگ و نوا كرد
كوی تو كشد از كف من دامن دل را
با من خس و خارش اثر مهر گیا كرد
از جان نرود خاطرش از هول قیامت
آسوده كسی كو به سر كوی تو جا كرد
آن روز كه كردند رخ ذره به خورشید
اقبال، مرا هم ز غلامان شما كرد
یا شاه غریبان! مددی كن كه توانم
یك سجده ی شكرانه به كوی تو ادا كرد [1] .
[ صفحه 149]
[1] حزين لاهيجي.